Dag 15. Routes des vins (117km).

Wat we gisteren nog niet vertelden is dat Béziers gesticht is door de Romeinen. Er zijn nog verschillende restanten te zien, onder andere een cauloseum.
Bij het buitenrijden van de stad komen we langs twee wonderen langs het Canal du Midi. De eerste is een brug. Niet zo maar een. Béziers ligt niet alleen langs het Canal maar ook langs de Orb. Beide kruisen mekaar net buiten de stad. De brug is speciaal gebouwd om het kanaal over de rivier te sturen, inclusief jaagpad waar wij met de fiets over rijden. Iets verder is het tweede wonder. Het kanaal moet hier een groot hoogteverschil overwinnen. Dat gebeurt door middel van negen sluizen die aaneensluitend zijn. Echt een unicum. Het moet echter behoorlijk wat tijd vragen om hier je bootje langs te sturen. Het kanaal blijft nog even onze gezel. We passeren nog een heuvel met een opidium erop en vele wijngaarden.
Daarna is het terug klimmen. Een smal weggetje in slechte staat kronkelte zich omhoog en wij volgen gedwee. De natuur is hier al heel anders. De bomen zijn kleine sparren met een ronde kruin en er is weinig ondergroei. Via deze heuvel rijden we de Corbières binnen. Ik kan die naam van een lekkere wijn met hoog alcoholgehalte dankzij de vele zon. We rijden zomaar Chateau St. Esteve voorbij. Nu krijg ik echt zin in een glaasje wijn. Andere ronkende namen zullen nog volgen. 

In het dorp Durban-Corbières is een bank onder een plataan onze picknickplaats. Het is er heerlijk zitten, beschermd voor de zon. In 1999 was dit plaatsje om heel wat anders in het nieuws. Hevige regenval spoelde de camping en een deel van het dorp weg. We kunnen het ons nu moeilijk voorstellen want de rivierbedding staat droog. Iedereen bevestigd ons dat het uitzonderlijk warm is. En er is nog geen eind in zicht.
Na de lunch is het terug klimmen. Tien kilometer lang maar heel geleidelijk. Zweten doen we zeker maar puffen net niet. De heerlijke afdaling erna droogt het zweet weer op. Els heeft er niet genoeg van en wil een ommetje maken langs Tautavel. Dat is echter nog een klim erbij onder de schroeiende zon. We maken dit ommetje niet zonder reden. In een rots boven Tautavel werd in 1971 de oudste Europese Homo Erecticus gevonden. We bezoeken er het ietwat verouderd maar toch interessant museum. We zijn hier niet alleen. Toeristen worden met de bus aangevoerd.
Ah ja. Ondertussen zijn we in een ander wijngebied aangekomen. Rossignol. Mijn camelbak geeft echter alleen water.
Tien kilometer verder ligt onze Chambre D'hotes voor vandaag. Het is een prachtig oud herenhuis dat sinds 2006 door een koppel mooi is gerestaureerd nadat het huis veertig jaar verlaten was. Ze hebben dit met heel veel respect voor de geschiedenis gedaan. De twee prachtige honden weten van geen ophouden. Balletje gooien.