Ons verblijf in de chambre d'hotes Demeure St. Vincent in Estagel was als verblijven bij familie. De gastheer en -vrouw serveren het aperitief en schuiven bij aan tafel in de tuin. We zitten onder een meer dan tweehonderd jaar oude plataan. De zijmuur aan de tuin is de oud middeleeuwse vestingsmuur. Het is gezellig wederzijds levensverhalen op rakelen. Het diner wordt aan de andere tuintafel opgediend. We krijgen een heerlijk frisse gazpachio, een fantastische visschotel en zelfgebakken abrikozentaart als toetje. Met al het vertellen is het al snel tien uur. Tijd voor ons bedje.
Het ontbijt is al even heerlijk en gezellig. Ze vinden het vroege opstaan niet erg want ze rijden vandaag naar familie nabij Parijs. Wij willen de eerste col over zijn voor de hitte toeslaat. Vijf kilometer na het vertrek komen we door het dorp "Latour de France". Onze doortocht van Frankrijk zit er bijna op. Spanje lonkt.
Het gaat nu stevig en lang bergop terwijl we schitterende vergezichten hebben op de Pyreneeën. We draaien vandaag in een wijde boog om de Canigou. We hebben deze 2780m hoge berg al tweemaal beklommen. Eénmaal in de zomer en de volgende keer in de winter. Nu gaan we dat niet doen want met fiets lukt dat niet. Over de eerste col komen we in de vallei van de Têt. Tijdens de afdaling wanen we ons even in Bryce Canion. De rotsformaties zijn gewoon schitterend. De rivier Têt, sorry voor de naam, komt uit de bergen maar loopt hier in een vlakke vallei. Zoals mevrouw ons zei verlaten we de wijngaarden en komen we tussen abrikozen- en perzikboomgaarden. Dan volgt onze tweede beklimming, Col de Llauro. Deze is nog langer dan de eerste en blijkbaar heel populair bij wielertoeristen. Ze wuiven ons allemaal toe. Je zou wel denken dat de Tour de France hier zal voorbijkomen want het asfalt ligt er als een biljarttafel bij. Beneden komen we in het stadje Céret. Heel mooi en gezellig. Dat vinden de vele toeristen blijkbaar ook.
Het ontbijt is al even heerlijk en gezellig. Ze vinden het vroege opstaan niet erg want ze rijden vandaag naar familie nabij Parijs. Wij willen de eerste col over zijn voor de hitte toeslaat. Vijf kilometer na het vertrek komen we door het dorp "Latour de France". Onze doortocht van Frankrijk zit er bijna op. Spanje lonkt.
Het gaat nu stevig en lang bergop terwijl we schitterende vergezichten hebben op de Pyreneeën. We draaien vandaag in een wijde boog om de Canigou. We hebben deze 2780m hoge berg al tweemaal beklommen. Eénmaal in de zomer en de volgende keer in de winter. Nu gaan we dat niet doen want met fiets lukt dat niet. Over de eerste col komen we in de vallei van de Têt. Tijdens de afdaling wanen we ons even in Bryce Canion. De rotsformaties zijn gewoon schitterend. De rivier Têt, sorry voor de naam, komt uit de bergen maar loopt hier in een vlakke vallei. Zoals mevrouw ons zei verlaten we de wijngaarden en komen we tussen abrikozen- en perzikboomgaarden. Dan volgt onze tweede beklimming, Col de Llauro. Deze is nog langer dan de eerste en blijkbaar heel populair bij wielertoeristen. Ze wuiven ons allemaal toe. Je zou wel denken dat de Tour de France hier zal voorbijkomen want het asfalt ligt er als een biljarttafel bij. Beneden komen we in het stadje Céret. Heel mooi en gezellig. Dat vinden de vele toeristen blijkbaar ook.
Ons resten nog 30 kilometer tot bij St. Laurent de Cerdans via de vallei van de Tech. Eerst gaat het leidelijk omhoog langs een fietspad. Half weg staan we in Arles-sur-Tech en rijden voorbij het hotel waar we 15 jaar geleden de boel op stelten hebben gezet. Jawel, het hotel ziet er nog steeds even gezellig uit. Het terras is druk bezet.
We verlaten de hoofdweg en draaien op de weg voor de laatste col die ons in Spanje zal leiden. Het gaat heel stevig bergop en het is snikheet. We moeten gelukkig niet tot boven. Dat is voor overmorgen. Na zes kilometer zweten staat het ontvangst committee klaar. Lieve, Gerlinde, Carine, Lucas en Liesbet staan klaar. Er komen toeters, kransen, hoedjes en veel gejoel aan te pas. Zo stormen we de laatste twee kilometer naar boven. Tot in het paradijs.
Het verblijf van Lieve en Gerlinde is gewoon on-ge-loof-lijk. De oude huisjes van een boerderij zijn opgeknapt tot een schitterend vakantieverblijf. Tussen de huisje zorgen verschillende terrasjes en paadjes voor veel gezellige hoekjes. Om ieder hoekje schuilt een verrassing. Het zwembad is heerlijk. Kers op de taart is de omgeving. Rondom zijn de bergen, alles groen met in het westen het massief van de Canigou. In de verste verte is geen huis te zien. Geen enkel geluid van menselijke activiteit. Zouden ze de rijstpap hier met een gouden lepeltje opdienen?
Het verblijf van Lieve en Gerlinde is gewoon on-ge-loof-lijk. De oude huisjes van een boerderij zijn opgeknapt tot een schitterend vakantieverblijf. Tussen de huisje zorgen verschillende terrasjes en paadjes voor veel gezellige hoekjes. Om ieder hoekje schuilt een verrassing. Het zwembad is heerlijk. Kers op de taart is de omgeving. Rondom zijn de bergen, alles groen met in het westen het massief van de Canigou. In de verste verte is geen huis te zien. Geen enkel geluid van menselijke activiteit. Zouden ze de rijstpap hier met een gouden lepeltje opdienen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten