Nabeschouwing.

Dat we nu ergens boven Frankrijk vliegen op een hoogte van negen kilometer boven zeeniveau betekent dat de vakantie er op zit. We hebben nog een weekendje te gaan en daarna begint de werkweek terug. Mooie liedjes duren niet lang.
Zo voelt het aan. We hadden al twee keer een fietsreis van 800km gemaakt maar nu hebben we in totaal 1740 kilomter in het zadel gezeten. Dat is toch al wat anders.  Op voorhand wisten we niet of dit haalbaar was. Het was ook een risico om alle overnachtingen vooraf vast te leggen. Wat als we de afstand niet aankonden? Wat als we pech zouden hebben? Anderzijds waren we van mening dat je een zorg minder hebt als je weet dat er op het eind van de dag een bed wacht.
Pech hebben we niet gehad op die ene lekke band na. Die was snel hersteld. Dit is nogmaals een bewijs dat je zo een avontuur best met degelijk en goed onderhouden materiaal aanvangt. Bedankt Koga. De Randonneur is een fantastische fiets.
Onze planning met alle B&B's en hotels bleek een zegen te zijn. Eenmaal konden we zelfs een ander stel fietsers het adres van onze slaapplaats doorgeven. Anders mochten zij onder de sterren slapen. Toegegeven, onze trajecten waren behoorlijk lang. Maar toch hadden we tijd genoeg voor vele culturele bezoekjes onderweg. Want ja,  Frankrijk is op dat vlak een land met een rijke geschiedenis.
Het weer? Dat kies je niet. Wij mogen niet klagen. De regen die we hadden was beperkt tot een dag miezer. De wind zat een paar keer tegen, maar veel reden tot ongenoegen gaf dat niet. Ja, het werd warm. Eenmaal de Vogezen voorbij dachten we niet meer aan regen. Zon, zon, zon was ons gegund. Geen enkele zorg omtrent regenkledij.
In tegenstelling tot vele noorderburen kozen zijn niet voor de tent. Als echte bourgondiers kozen we voor slapen in chambre d'hotes en hotels met iedere avond lekker eten in een restaurant of in de B&B. Het was ook letterlijk lekker meegenomen dat Frankrijk het land van de uitstekende pateserie is. De innerlijke mens kwam niets te kort. Het is weerom bewezen dat een B&B veel leuker is omwille van het menselijker aspect. Je wordt er op een veel persoonlijker manier ontvangen door mensen die dit doen uit overtuiging. Je geniet van lange gesprekken met lokale mensen. Ze vertellen over hun leven en het land waar je door reist. Zo ervaar en beleef je nog meer. Maar kers op de taart was natuurlijk het verblijf bij Lieve en Gerlinde. Hun stekje is echt het paradijs en de menselijke warmte en vreugde die we daar mochten ervaren was het toppunt van deze reis.
Het zit er nu op. We zijn niet echt moe maar zeker heel voldaan. Doen we dit nog? Ja. Waarheer en wanneer? Dat weten we nog niet. Er is nog zoveel te beleven.
Wij hebben ervan genoten. Jullie hopelijk een stukje met ons.
Tot ziens.
Els en Werner.