En zag dat het goed was.
Het begon voor Els net na het opstaan. Bij haar eerste stappen buiten komt ze aan het zwembad een mannetje tegen. Een ree met groot gewei bekijkt haar en verdwijnt dan rustig tussen de bomen.
Na een vlug ontbijt vertrekken we want Gerlinde heeft een wandeling gepland. Het zal niet zo ver zijn. Al mijn principes over bergwandelen gaan overboord. Met de auto 1000 meter naar boven in plaats van acclimatiseren. Slofjes aan de voeten want de bergschoenen was te veel bagage op de fiets. En een regenjas blijft thuis. Zelfs daar boven wordt het bakken.
De natuur gunt ons vanddaag veel van haar schoonheid. Juli is nog jong. Er staan dus nog vele bloemen in de bergen. Meermaals laat een gems zien hoe vlot en behendig ze zich over het ruwe errein bewegen. We horen de zuiver roep van de raaf en zien hem sierlijk door de lucht zweven. Verschillende groepen paarden lopen vrij te grazen op de berg. Maar het meest onder de indruk zijn we van de vale gier. Zeker dertig zien we er. Alleen al tijdens de pick-nick zweven er negen tegelijkertijd boven ons hoofd. Gebruikmakend van de termiek komen ze zonder enige moeite uit het dal en zweven zo rustig verder. Sommige komen dicht bij ons voorbij. Impossant.
Stillentjes had Gerlinde gehoopt dat we een topje gingen beklimmen en ja we hebben er allemaal zin in. Enkel Lucas blijft bij de rugzakken. Hij heeft zichzelf sowieso al overtroffen. Het uitzicht daarboven is schitterend. De ene kant zien we de Canigou en de andere kant, in de verte, met sneeuw op het massief ontwaren we de Pic Carlit. Nog een oude bekende voor een aantal van jullie.
Tijdens de afdaling bakt de zon onze rug. Helemaal boven zorgde wind voor wat afkoeling maar iets lager is die luxe weg. We zitten al snel door de watervoorraad. Maar, geen nood. Gerlinde weet een bronnetje zijn. Hm. Lekker fris. Het laatste uur gaat de wandeling gelukkig door bos, beschermd voor de zon.
Na meer dan acht uur wandelen zit de korte wandeling van Gerlinde erop. De sportschoenen van Lucus worden ondertussen met elastiekjes aan mekaar gehouden.
In Prats-del-Mollo, een leuk dorp langs de Tech met een burcht erboven, nemen we plaats op een gezellig terras om de innerlijke mens te versterken. Het is meer dan nodig.
Toch hebben we nog niet alle natuurschoon gehad. Bij het thuiskomen treffen we een everzwijn op de oprit en een ree op het gazon. Een andere ree staat dichtbij in het bos bronstig te roepen.
We sluiten een schitterende dag af onder een indrukwekkende sterrenhemel. Kan een dag met een stel vreugdevolle vrienden mooier zijn?
Het begon voor Els net na het opstaan. Bij haar eerste stappen buiten komt ze aan het zwembad een mannetje tegen. Een ree met groot gewei bekijkt haar en verdwijnt dan rustig tussen de bomen.
Na een vlug ontbijt vertrekken we want Gerlinde heeft een wandeling gepland. Het zal niet zo ver zijn. Al mijn principes over bergwandelen gaan overboord. Met de auto 1000 meter naar boven in plaats van acclimatiseren. Slofjes aan de voeten want de bergschoenen was te veel bagage op de fiets. En een regenjas blijft thuis. Zelfs daar boven wordt het bakken.
De natuur gunt ons vanddaag veel van haar schoonheid. Juli is nog jong. Er staan dus nog vele bloemen in de bergen. Meermaals laat een gems zien hoe vlot en behendig ze zich over het ruwe errein bewegen. We horen de zuiver roep van de raaf en zien hem sierlijk door de lucht zweven. Verschillende groepen paarden lopen vrij te grazen op de berg. Maar het meest onder de indruk zijn we van de vale gier. Zeker dertig zien we er. Alleen al tijdens de pick-nick zweven er negen tegelijkertijd boven ons hoofd. Gebruikmakend van de termiek komen ze zonder enige moeite uit het dal en zweven zo rustig verder. Sommige komen dicht bij ons voorbij. Impossant.
Stillentjes had Gerlinde gehoopt dat we een topje gingen beklimmen en ja we hebben er allemaal zin in. Enkel Lucas blijft bij de rugzakken. Hij heeft zichzelf sowieso al overtroffen. Het uitzicht daarboven is schitterend. De ene kant zien we de Canigou en de andere kant, in de verte, met sneeuw op het massief ontwaren we de Pic Carlit. Nog een oude bekende voor een aantal van jullie.
Tijdens de afdaling bakt de zon onze rug. Helemaal boven zorgde wind voor wat afkoeling maar iets lager is die luxe weg. We zitten al snel door de watervoorraad. Maar, geen nood. Gerlinde weet een bronnetje zijn. Hm. Lekker fris. Het laatste uur gaat de wandeling gelukkig door bos, beschermd voor de zon.
Na meer dan acht uur wandelen zit de korte wandeling van Gerlinde erop. De sportschoenen van Lucus worden ondertussen met elastiekjes aan mekaar gehouden.
In Prats-del-Mollo, een leuk dorp langs de Tech met een burcht erboven, nemen we plaats op een gezellig terras om de innerlijke mens te versterken. Het is meer dan nodig.
Toch hebben we nog niet alle natuurschoon gehad. Bij het thuiskomen treffen we een everzwijn op de oprit en een ree op het gazon. Een andere ree staat dichtbij in het bos bronstig te roepen.
We sluiten een schitterende dag af onder een indrukwekkende sterrenhemel. Kan een dag met een stel vreugdevolle vrienden mooier zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten