Dag 4. Grijs en verguld. (70km)

Een uitgebreid ontbijt en een heerlijke nachtrust geeft ons de kracht voor de volgende tocht. Vandaag is niet zo ver omdat we Nancy willen bezoeken. We vertrekken zoals we gisteren aankwamen, langs het meer van Madine. Het is er nog vredig rustig. In de zomer zal het hier druk zijn. Camping, challets, touwenparcours, manege, haventje, golf,... alles is er voorzien. Verder rijden we weg van het water door een glooiend landschap. Het weerbericht voorspelt pas de eerste opklaringen in de late namiddag maar de eerste zonneprikjes zijn er al. Donkergroene bossen, goudkleurige graanvelden en een dreigende hemel vormen een schilderachtig decor.

Eén helling brengt ons in trapjes in een ander gebied. We dalen aan hoge snelheid af in de vallei van de Moezel. Voor verschillende kilometers is dit niet zo'n mooi traject. We doen een paar keer haasje over met de autoroute naar het zuiden en dorpjes en industrie wisselen elkaar af. Pas de laatste vijftien kilometer komen we op een fietspad langs de Moezel en rijden zo Nancy binnen.
Deze stad kennen we enkel vanop de autosnelweg richting zuiden en associeren dit tot nu toe met grauw en grijs. Groot is onze verrassing als we het Stanislavplein oprijden. Impossante classisitsiche paleizen en fonteinen met vergulde hekken maken dit een plein waar de Parijzenaars jaloers van kunnen zijn. 

Louis XV benoemt zijn schoonvader, koning Stanislas van Polen tot hertog van Lotharingen. Onder zijn bewind wordt de stad uitgebouwd met allerlei paleizen en monumenten. Later, toen de Elzas in handen kwam van Duitsland vestigden vele kunstenaars uit Straatsburg zich in Nancy. Ze stichten de School van Nancy en lieten de Art Nouveau floreren. Er rest hier nog meer van deze stijl dan in Brussel. We vullen heel de namiddag met een stadwandeling langs alle bezienswaardigheden en laten sommige terrasjes niet links liggen. Op één voorwaarde. Ze moeten een warmtestraler hebben want warmer dan 17° wordt het niet.
Morgen begint de zomer.